Parçik Pinçik
*’ Seni seviyorum’ sözü davranışlarla desteklenmediği sürece ‘sev beni, kimse beni sevmiyo, ben bile’ dışavurumundan başka birşey değildir…
* Aşk biri bire paylasmak değil,biri bire ayna tutup sonsuzluğa uzanmaktır.Sonsuzlukta çoğalmak,illizyonun yansımasında yok olmak,hiç olmaktır.
* *Yıkılan hayal yoktur. Gerçekleşmesi için yeteri kadar emek ve çaba sarf edilmeyen hayal vardır. Bu da hayallerin değil sizin yıkılmanıza sebep olur.
Fazlası Var..Dahası… Ki Ona Kelimeler Yetmiyor…
Bir insanın varlığından nasıl göklere çıktığımı, nasıl dostum, sevgilim, aşkım olduğunu ve hep kaldığını düşünüyorum bir süredir…
Ne oluyor da gönlümün o kutucuğu başka akıyor o insanlara?
Beni dinlerken kendilerini değil, beni duyuyor onlar…
Sadece kendilerini anlatmaya değil, benim anlattıklarımda beni bulmakla ilgileniyorlar…
Kendilerini bana açarken aynı güvenle soyunuyorlar…
Niyet Denizinde Yüzmek Anda
Korkuya girdiğim zamanları kabul ediyorum;korktuğum zaman bütün gün başımı kaldırmadan ,sadece bir omuzun rahatlığında ya da bir yastığın soğuğunda kalmak isteyen ve hiç kıpırdamak istemeyen yanımı görüyorum, seviyorum ,anlıyorum. Korktuğum her an kendime olan sevgime daha da sarılmayı, ne kadar korkarsam korkayım asla hareketimi kesmemeyi, tüm sevdiğim dostlarımdan ve yakınlarımdan merhamet değil destek isteyerek hareketsizliğime destek almaya ve korkuma rağmen ve korkumla yürüyerek korktuğum her ne ise içinden geçmeyi seçiyorum ve niyet ediyorum.
Maskelerin Ardında…
Öz birşey… Kimlikler tamamen başka birşey…
Özünde tüm insanlar muhteşem bir tanrısallığın parçacığını taşıyorlar; bütünlük, keyif, coşku, mükemmellik, ben farkındalığının gücü ve herşey…
Kimliklerde ise ailenin öğretileri, içine doğulan zamanın kısıtlayıcıları, toplumun kuralları, zamansal öğretiler, tüm bunlara getirdiği doğru ve yanlış algılarının sebep olduğu travmalar ve her şey…
Özden Öze Sadece
İnsanoğlu muazzam… İçinde barındırdığı her parçacıkla….
Potansiyeli başdöndürücü; yapabilecekleri, hissedebilecekleri, ortaya koyabilecekleriyle….
Her birey bambaşka; dünyaya getirdikleri ayrılıkları, başkalıkları, bir parçasının bile başka bir birey tarafından aynı olamayacak essizliğiyle…
Sevgi Çimentosu
İnsan genel olarak beş ana kolon üzerinde ayakta duran bir yapı gibidir… Bu kolonlar ne kadar sağlam olursa o kadar sağlam olur hayatta; olan depremlerden , sarsıntılardan o kadar etkilenmez… O kadar huzurlu ve güvende devam eder hayatına….
Eşit ağırlık dağılımı olmalı bu kolonlara…. Yoksa birinden biri erken yıpranır… Ağırlık altında çöker… Çöktüğü zaman sarsar insanı… Yapılandırma sürecinde tekrar yorar… Baştan ağırlıkları dengede dağıtmak en mantıklısıdır ileriye yatırım amacıyla. Olası zorlukları baştan yapılandırmak ve sonrasında rahat etmek adına.
Bitecek mi?
Bir yazı elime geçti bugün… Bir resim üzerinde bir yazı daha doğrusu;
‘’Tanıdığımız en güzel insanlar yenilgiyi tatmış, acı çekmiş, kayıplar yaşamış, mücadelenin içinden geçmiş ve derinlere indikten sonra kendi yolunu bulmuş kişilerdir. Onların bir minnet duygusu, bir duyarlılığı vardır ki bunu şefkatle, kibarlıkla ve en çok da sevgiyle hayatlarına aktarırlar… Güzel insanlar öyle birdenbire ortaya çıkmazlar’’ gibi bir şey söylüyor bire bir, kelime kelime böyle demese de…
Ama Çok Komik….
Çok gülüyorum… Bazen katıla katıla gülüyorum, bazen çaktırmadan gülüyorum, bazen içim katılırken sert durmaya çalışarak gülüyorum, bazen… Gülüyorum işte…
Eskiden içimi acıtan şeylerdi şu an güldüklerimin birçoğu; gözlerimi dolduran, yanaklarımı ıslatan, kalbimi acıtan şeylerdi… Şimdi onlara tebessümle bakabilmeyi de seviyorum…
Neye mi bu kadar gülüyorum;
Yukarıda Dalga Gecen Birileri mi Var?
Seneler önceydi… Çok sıkıldığım, çok sıkıştığım bir dönemdi… Hayatımın yapıtaşı gibi gözükenlerini çıkarıp yerine istediklerimi, hayal ettiklerimi, onlar olmadan yaşayamayacağımı düşündüklerimi, düşündüğüm zaman bile kalbimi yerinden çıkaracak gibi gümbürdetenleri koymak için çaba veriyordum… Tabi tam bu arada eski düşüyor, artık bana hizmet etmeyecekler hayatımdan çıkıyor, hizmet edecekler de gelene kadar ki arada beyin sadece olumsuzlukları düşünmeye çalışıyordu. Canım benim…-)Parasızdım yani… İşsizdim… Gelen gidene yetmiyordu, eski ceplere dalıyordum lazım olur diye diktiğim.-))
Benjamin Yaprak Döker
Hayatımın hiç bir dönemi yok ki sadece oturayım; ayaklarımı uzatayım, hiç bir şey yapmayayım ve öylece keyif yapayım… Durarak… Durduğum yerden yol alayım…
Hep yapmam gerekenler, hep çözmem gerekenler, hep bilmem ve öğrenmem gerekenler vardı sanki,hep bir havuç tutuluyor bana ve ben de ona ulaşmak için koşuyorum değil ama, hep hedef koydum, hep hedefime ulaştım,örnek oysa hep havucumu yedim ve hep yeni hedefler koydum kendime sanki yılların içinde…
