Hala Vakti Gelmedi mi?
‘‘Uçları yaşayarak deneyimlemiş, büyük acıların içinden geçmiş bir kimsenin vasatlık tanımları içinde yaşamına devam edebileceğini sanmıyorum. Sürdürdükleri kendi acılarından öğrendikleriyle ya insanları ve kendini daha fazla acıtmak ucuna gidebilir, ya da o acıyı çekmiş ya da çekebilme ihtimali olan herkesi sevgiyle sarmaladığı, sevgileriyle kalkan oluşturmayı hedeflettiği başka bir uca çekilir’’
Kalp Bilsin Yeter…
Gidemiyorum ben…
Yüzüne güldüğüm ve elini tuttuğum bir insanı, sevgidense sebebi-ki başka ne olur –bırakamıyorum…
Değişen şekillerini seyrediyorum insanların, ilişkinin… Ama sevmekten vazgeçemiyorum…
Ateşlere Atın Beni
Seneler içinde kendimle çok uğraştım doğru bildiklerimi çok kurcaladım, her doğru bildiğim elimden kayıp düşerken yanlış kavramını sorgulamak zorunda kaldım, her bunlar hakkında yeni fikirler edindiğimde hayatımın bu doğru dediklerimle kurguladığım kısmını değiştirmek durumunda kaldım, öylece dolandım…
Geçen senelerden birinde bir seminerdeyim ve daha giderken seminer kapanışının ateş üstüne yürüyerek son bulacağını biliyordum. Seminer öyle yoğun, öyle dolu doluydu ki bir dünya süreçten geçerken bunu düşünmedim bile, yaşadım, öylece var oldum, o an geldiğinde teslim olacağımı bilerek hep anda kaldım…
Sonra ve sonunda o gün geldi…
Kaf Dagının Ardında…
Yüzyıllar, yüzyıllardır… Kaf dağının ardında bir kız yaşarmış…
Kocaman bir şatoda… Yüzlerce odalı, kocaman bahçelerin içinde rengârenk. Bahçe mis gibi kokarmış her gün, nergislerle sümbüllerin kokusu yayılırmış etrafa. Sonra güller akarmış sanki duvarlardan, hanım ellerinin balı sarhoş edermiş her tadına bakanı ve kocaman ağaçların gölgesinde bulunurmuş rahatların en rahatı…
Bir zamanlar şato dolup taşarmış.Bir zamanlar şatonun misafirleri hiç eksik olmazmış..Ama yüzyılların ötesinde bir zamanmış ki,kızın bir sevdiği vermiş bir odasını ateşe..Hızını alamamış bahçesindeki güllere saldırmış..Bakmış kız öylece..Asıl istediği kızmış,bu onun zenginlik sandığı normalde ,kızı yaşatmamalıymış.
Simsiyah…
Bakmayın artık bana öyle…
Sanmayın ki yüzleşmekten korkuyorum sizinle…
Asla…
Korkum yok ikinizden de…
Siz bensiniz, ben de sizim bildiğiniz üzere…
Ama pişman değilim hiçbir dünümden, siz bana bazen sitem etseniz bile.
Yağmurdandır…
Çocukken birçok şeyi anlamlandıramazdım kafamda…
Anlamlandıramadığım bir yalanla, sevgisizlikle, bir reddedişle karşılaştığımda dururdum, gözlerim dolardı hemen… Ağlardım… Her ağladığımda bulutlanırdı etraf, yağmur yağardı…
Yıllar geçti… Acıların sanalını daha anladığım yere geçtim. Daha çok gülmeye, daha az ağlamaya başladım…
Gerçekten Sen Misin??
Sevgi, aşk, özgürlük, güven, dürüstlük, dostluk…
Kavramlar sıra olup yürüyüş yapıyorlar bugünlerde kafamda…Bando mızıka eşliğinde ama resmen.Beynim bangır bangır.Bütün hepsi el ele tutuşmuşlar,önümden geçerken bir selam verip bir tur atıyorlar sanki…Tek tek hepsini selamlıyorum ben de…Hepsini ayrı ayrı seviyorum,hiç birinin bir selamını kaçırmak istemiyorum.Ama…Ama durmuyorlar,yorulmadılar.Ve onlar hiç durmadan devam ederken yürüyüşlerine,baktım ki benim gönlüm her saniye selamda her birine..Ve ,dün izin istedim,bir tam gün ,dinlenmecesine..
Bir çılgınlık yaşamak…
Bir çılgınlık yaşamak ve hepimiz çılgınız aslında hayata merhaba dediğimiz andan sonra…
Ağlarken gülebilen, aşkı nefretle karıştırabilen, sevginin huzurlu kollarında sonsuz huzursuzluk naraları atabilen, sevdiklerimizi toprağın altına uğurlarken bundan anlam çıkarmaya çalışabilen, bir gün hepimizin o toprakla bütünleşebileceğini bile bile birbirini kırabilen, üzebilen, anlık tutkularımızdan kendimizin kopyalarını yaratabilen, en büyük ve ayırımcı özelliğimiz düşünebilmek olmasına rağmen düşünce yerine anlık zaaflarımızla hareket edebilen, zaman zaman bundan gurur duyabilen, bazen çizgi film seyrederken bile ağlayabilirken- en zor anlarında hayatın yüreğine taş basılmışçasına gözyaşlarına tebessümü siper edebilen, sevgiden deyip adam öldürebilen, paraya değil vücudunu ruhunu da satabilen, her yalana inanabilen, her doğruyu reddedebilen, gökyüzüne bakıp bizimle oynaşmasını ayın-güneşin –bulutların ve her şeyin… Şükretmesini bilmeyen çılgınlarız biz…
Bir Masal Anlatacağım Bugün Size
Bir masal anlatacağım bugün size; çok yeni dinlediğim, biraz da etkilendiğim…
Bir masal anlatacağım bugün… Küçük bir kızla ilgili, gelip giden zamanın içinde…
Sessiz bir evde dinledim ben bu masalı… Elimde kahvem bıraktığım sigaramı bile aramadı… Öyle sessizdi ki ev, dinlerken dinlediğimi unuttum içindeyim sandım… Dinlerken anlatanı unuttum, yaşayan benim sandım…
Doğum Günü
Biraz önce okuduğunuz yazı 30’lu yaşlara girerken yazılmıştı…
Bu da çıkarken yazılan….
Aradan geçen 9 sene…. Parmaklardan dökülen farklı hislerle…
Zamana ve gitirdiklerine saygıyla.. Sevgiyle…
