owl-on-a-frozen-branch-16539

Gerçekten mi? 

‘’Ama örtmenim hayır diyemiyorum…’’

Peki, ama neden?

Evde küveti doldurmuşsun, bol limonlu sodanı buz gibi soğutmuşsun, müziğini bile kafanda kurmuşsun ve birazdan sadece kendinle ve huzurunla ve keyfinle baş başa kalacaksın…

Ya da sevgilinle yoğun çalışma temposunun en yoğununda nihayet birlikte olmak için vakit ayırmışsın, güzel yemek kokuları etrafı sarmış, şaraplar açılmış, mısırlar patlatılmak için hazırlanmış, en sevilen üç filmden biri seçilmek için rafta yerini almış, koltuk kabartılmış, bütün Pazar evden çıkmamak için planlar yapılmış…

Ve bir telefon geliyor…’’Size geliyoruz, evde misin-iz?’’

‘’Evet, evdeyiz ama kendimizleyiz, kendimizle program yaptık, mümkünse gelmeyiniz…’’

Bu kadar basit… Bu kadar sade… Bu kadar içten ve samimi…

‘’Ama örtmenim… Diyemiyorum…’’

O kadar çok konuşma, tartışma, serzeniş bu konu üzerinde dönüyor ve tıkıyor ki insanların hayatlarını… Ama lütfen, tekrar bir düşünün…

Hayır diyemediğiniz ne? Neden kendi önceliğiniz ve ihtiyaçlarınız bazen geri plana atılırken sevdiğiniz diğer insanların talepleri ve istekleri sizin üzerinize geçebiliyor? Neden onların önceliği, sizin önceliğiniz haline gelebiliyor? Kendinizi eğer yeteri kadar beslemezseniz, doyurmazsanız, eğlendirmezseniz ve dinlendirmezseniz tabi ki, o çok sevdiğiniz insanlara paylaşmak için neyi biriktirmiş oluyorsunuz içinizde? Çok sevdiğiniz insanların arasında seçim yapmak zorunda kaldığınızda mutluluktan uçacağınız yerde ne kadar çok sevdiğiniz ve sevildiğiniz için, neden bir garip suçluluk duygusunun içine düşüyorsunuz zaman zaman anın keyfini aldığınız kararla yaşamak yerine? Bunun için kocaman ve detaylı başka bir yazı da yazmak lazım sanırım yine…………

……………………

Arkadaşlar, yapabilirsiniz. Hayır diyebilirsiniz… Kendinizle, o anda kendi seçtiklerinizle vakit geçirmeyi seçebilirsiniz… İnsanları mutlu etmek için verdiğiniz çabanın bir kısmını da kendinizi mutlu etmek için ayırabilirsiniz. Kendinizi diğer herkesten çok sevebilir, kendinize sınırsız saygı gösterip, kendinizi ekmeyebilirsiniz.

Siz ki sizle ömrünü geçirmiş siz…

Siz size ilgi göstermezseniz, zaman ayırmaz, şımartmazsınız, özen gösterip, saygı duymazsanız… Kendinize verdiğiniz randevunuzda orada olmazsanız eğer…

İlgiye, özene, anlayışa, sevgiye ve şımartılmaya siz layık olmadığınızı düşünüyorsanız, bunun için çaba ve zaman ve emek ayırmıyorsanız…

Benden ya da herhangi birinden bunu nasıl bekleyebilirsiniz ki?

…………………….

Siz düşüne durun…

Ben buralardayım….

Banu

Kasım 2009