Bolluktan, zenginlikten bahsedilince doğal olarak herkesin aklına para geliyor. Peki para hakkında sayısız kötü düşünceye sahipken para kazanmak mümkün mü? İki günlük yaratım ve bolluk seminerine katıldıktan sonra Kişisel Dönüşüm Koçu Banu Kalaycı ile para, zenginlik, yokluk ve bolluk bilinci üzerine konuştuk.

Halime SÜREK KAHVECİ

Hemen herkes çok parası olsun ve bolluk içinde yaşasın istiyor… Diyelim ki siz parasınız! Herkes sizi bekliyor, yanlarında, yörelerinde olun istiyor. Tam birinin yanına gideceksiniz, birden olduğunuz yerde kalakalıyorsunuz. Çünkü sizi yanında görmek için can atan kişi “Ay o para yok mu o para! İnsanı şımartıyor, baştan çıkarıyor! Başkalarına eziyet etmelerine neden oluyor” diyor. Oradan bir başkasına yönelecekken bu sefer kulaklarınıza “Para dediğin, zor kazanılır” sesi geliyor. “Madem, beni kazanmak zor. Ben seni haksız çıkaramam şimdi. Biraz daha zorlan bakalım o zaman” deyip başınızı bir başka yöne çeviriyorsunuz. Tam birinin koluna girecekken size “Biliyor musun parası olanlar başkalarına karşı hiç nazik değil, hep üstten bakıyorlar” demesin mi! Yanındaki de “Para dediğin el kiri” deyince siz ne yapacağınızı, kime gideceğinizi şaşırıyorsunuz. Birden biraz ileride üstü başı, hali tavrı size benzeyen bir grubu görüyorsunuz. Yanlarına varıyorsunuz, oh içiniz biraz rahatladı, değil mi? Bu arada sizi bir arada görenler de “Para parayı çeker” diye birbirini dürtüklüyor. Gülümseyerek “Haklısınız, hepiniz haklısınız” demez miydiniz? Dönüşüm Koçu Banu Kalaycı’nın iki gün süren yaratım ve bolluk seminerinin ardından gözümde canlananlar işte buna benzer kısa film sahneleri gibiydi. Önce para ile ilişkimizi, onu nasıl gördüğümüzü sordu Kalaycı. Kimimiz para için özgürlük dedik, kimimiz esaret. Kimi sağlık için gerekli olduğunu düşünüyordu, kimi kötü alışkanlıklara yol açtığını… O iki gün boyunca bol bol meditasyon yapıp para, bolluk ve bereket üzerine düşünürken ihtiyacımız olan şeyin “o” duygu olduğunu fark ettim bir kez daha… Kötülük yapmaya neden olan para değil, insanların tutumlarıydı. Parası olmasa da kötülük yapmayacaklar mıydı? Ya da, şımartan para mıydı, onun “sahte” gücünü ardında hissedip kendini ortaya döken mi? Seminerin ardından hem bende olan değişimleri hem de ardı ardına gelen sorularımı alarak Banu Kalaycı’nın Caddebostan’da açtığı Masalevi’ne yollandım.  “Nedir bu para ile alıp veremediğimiz?” diye girdim söze. Bakın neymiş:

Devamını Okuyun…

‘’Hafif kadınlar’’ın görünmez kanatları vardır mutluluklarıyla nefeslenen…

Güzeldir hafif kadınlar…

Kahkahaları derindir…

Gözyaşları gerçek…

Bir yerde, bir göktedir onlar, evrenin tüm derinlerinde gezinmeye izinleri vardır yürekte…

İster ayaklarını, ister kanatlarını kullanırlar seyahatlerinde, ama hep kalpleridir onlara yolu gösteren her bir saniyelerinde…

Kendilerinden mutludur hafif kadınlar…

Severler kendilerini, bayılırlar hatta… Her sevdiğine bu mutlulukla, bu sevgiyle bakarlar yaşamın kıyısında …

Şükrandadırlar doğan her güne ve yaşantının her anına… Bütünün muazzam işleyişine hayranlıktadırlar her anda…

İstedikleri zaman en yüksekte, istedikleri zaman en derinde, ama hep olanın bitenin en geniş haliyle, yüksekten gördükleri bütün resimle yol alırlar hafif kadınlar… Oldukları yer belirleyemez onları, her yerde olma yetileriyle, heryerde salınırlar  güzellikleri, özgürlükleri ve cesaretleriyle…

Devamını Okuyun…

Aşk istiyor herkes….

Aşk… Aşk… Aşk çığlıkları duyuluyor heryerde….

Merak…

Özlem…

Acı… Ayrılık hissi…

Bitmeyen sorgulamalar…

Kaçışlar.. Terk edişler…

Terk edemeyişler…

Tutmalar… Bırakmalar… Bırakamamalar…

Aşkın bir başka insanla yaşanacağına dair sanal algı…

Aşkı bir insanda bulma çabası…

Aşkı O’na yükleme, O’ndan beslenme…

O’nu özleme sonra…

Yalanlar…

En çok insanın kendine inandırmaya çabaladığı…

Gerçekten?? Neden bahsediyoruz konu aşk olunca?

Aşk bir insana bağımlılık mı?

Kendimize göstermediğimiz sevgiyi ve özeni ondan görme çabamız mı?

Birisi beni olduğum gibi görsün, sevsin ve sahiplensin ihtiyacı mı?

Devamını Okuyun…

Gecenin sessizliği anın gerçeği olduğunda, anın dinginliği hayatın aslı olduğunda, kendi zannettiğinin ötesinde asıl olan var olduğunda, var olmasına imkan sunulduğunda, hayat tüm anlamını, tüm var oluş sebeplerini, tüm asıl olanın zerafeti ve huzurunda sunuyor.. Sunmaktan keyif, olmaktan zevk alarak… Oluş sebebini her an akıtabilmenin mutluluğunda, ışıldayarak…

Asıl olan..Öz..

Gelirken dünyaya getirdiğimiz…

Sadece bizim olan, bizde olan, bizden var olmak ve akmak, akarken deneyimlemek ve deneyimletmek için bu bedende, sadece bizim olan o eşsiz ortalamada, dünyada asla başka bir insana sunulmamış o tek ve muazzam bedende yaşamak ve yaşatmak istiyor varlığını… Parmak izinin essizliği gibi mürekkebe bulandığında ve kağıda basıldığında görünür olan, bu hayata bulanmak ve hayat izini o koca resmin içine basmak istiyor.. O olmazsa, bedeninden ayrılmadan kendini sermezse var oluşuyla tüm yaşanmışlıklarının , o resmin asla tamamlanmayacağını bilen tarafıyla…

Devamını Okuyun…